چیپس میپس نقول
بعضی وقتها خودت را ملزم به انجام کاری میکنی. برایت بسیار مهم است که طبق قولی که به خودت دادهای، به نحواحسن آنکار را انجام دهی. از زمانی که باخودت قولوقرار میگذاری؛ اتفاقات جدید برایت پیش میآید. مثلا تا آن روز دنبال فلان خوراکی بودی که هرجا را میگشتی با آن مارک پیدایش نمیکردی. اما از آن وقتی که با خودت اتمام حجت میکنی به طور شگفتانگیزی آن را پیدا میکنی. انگار همهی مخلوقات خدا دست به دست هم میدهند که تورا وسوسه کنند، تا از مقصوت دور شوی.
خیلی اراده میخواهد که خطا نکنی. برای مثال برایتان کمی از رژیم گرفتن میگویم.وقتی تصمیم میگیری رژیم بگیری، یکی دوروز اول شاید کمتر به خوراکیهای مورد علاقهات فکر کنی. اما امان از روزی که متوجه میشوی چقدر دلت برای آنها تنگ شده است. خوراکی ها برایت جذابتر به نظر میآیند. حسرت روزهایی را میخوری که دلت میخواست، با خیال راحت یک کاسهی پر تنقلات بخوری.
اگر ارادهات قوی باشد روی نفست پا میگذاری و از خیر آن همه خوراکیهای چشم کور کن میگذری اما اگر کمی سست باشی و تحملت کم باشد در همان اول راه شکست میخوری.
دوسال پیش به طور جدی رژیم غذاییام را همراه با ورزش روزانه رعایت میکردم. طوری بود که وقتی دلم چیزی را که دوست داشتم میخواست عذاب وجدان میگرفتم. بعضی وقتها اگر خیلی هوس میکردم. آن را میجویدم و قورت نمیدادم تا هوسش از سرم بپرد و خیلی راحت هم مغلوبش میشدم و به این پی میبردم که نخوردنش هم کار آسانیست.
حالا مدتها از آن روزها میگذرد. توی مغازه رفته بودم و بستهی چیپس فلفلیای را که دوست داشتم دیدم. از توی قفسه برداشتمش و بدون درنگ گفتم:” باید بعد از مدتها من این چیپس را بخورم.” ارادهام ارادهی چندسال قبل نبود اما اینبار خریدم. چون فکری را که آنروزها میکردم را الان در سر نداشتم. ترجیح دادم کمی ناپرهیزی کنم.
چیپس را با لذت خوردم؛ اما دیگر برایم مزهاش خاص نبود و اصلا چشمانم هم قلبی نشد.
گاهی فکر میکنی یک چیز را به شدت دوست داری چون به آن عادت کردهای اما وقتی دوباره بعدازمدتها به دستش میآوری میبینی اصلا آنطور که قبلا کشتهمردهاش بودی، چنگی به دل نمیزند.
گاهی با خریدن یک چیز کوچک به موضوع بزرگی پی میبری. اینکه شاید اتفاقات زیادی توی زندگیات پیش بیاید
که تلخ یا شیرین باشد. اما تو در آن لحظه و شرایط خاص، بهترین تصمیمت را گرفتی. شاید کسی نتواند درکت کند، اما تمام توانت را گذاشتی تا موضوع را بین خودت حلوفصل کنی.
تا ابد هم تلاش کنید نمیتوانید همه را راضی نگه دارید، پس در درجهی اول به آرامش خودتان فکر کنید. آرامش شما آرامش دیگران را رقم میزند.