عشق فقط یک کلام حسین علیه السلام

نمی‌دانم اول من تورا پیدا کردم یا تو مرا.

اما میدانم اول من دوستت داشتم. وقتی از مدرسه برمی‌گشتم قبل از هرکاری به تو سر می‌زدم.

ایام تولدت‌هم مشغله‌ام زیادتر می‌شد.

کتاب حافظ گوشه‌ی کتاب‌خوانه‌‌ی مادرم را بر می‌داشتم و خاک رویش را با پارچه نمناکی پاک می‌کردم و شعرهایش را به یاد تو می‌خواندم.

می‌خواندم و انگشتم به یاد تو روی کیبورد سر می‌خورد و برایت می‌نوشت…

روزهایی که در تنهایی‌هایم تو مرهمم بودی…

هرگاه دلتنگت می‌شدم؛ نوای یا حسین در سرم می‌پیچید و مدام با خود می‌گفتم:”

منت خدارا که صاحبم حسین حتی میان جو مجازی رها نکرد”

عشق فقط یک کلام حسین علیه السلام.

اربابم تولدت مبارک