عشق فقط یک کلام حسین علیه السلام

دیشب به اتفاق خانواده تصمیم گرفتیم فیلم سینمایی دسته دختران را تماشا کنیم. با تعریفاتی که شنیده بودم خیلی مشتاق بودم که فیلم را تماشا کنم.
اما از همان ابتدای فیلم دکمه‌ی ریزبینی و نکته سنجی‌ام چشمک زد و تا اخر فیلم فقط در حال تحلیل بودم و نچ‌نچ‌می‌کردم.

همان‌طور که از پوستر فیلم مشخص است شخصیت‌‌های اصلی فیلم 5 خانم بودند. شخصیت اصلی خانم کمایی (نیکی کریمی) که دوتا از فرزندانش را در اتش‌سوزی و بمباران از دست داده بود. این شخصیت پر از ناامیدی بود. در اواسط فیلم متوجه شدم حتی همسرش را هم ترک کرده. این خانم بقیه دختران را دور هم‌جمع می‌کند تا کاری پیش ببرند.

در کنار همه‌ی این‌ها ما با شخصیت‌های نامتقارن هر یک از این خانم‌ها رو به رو بودیم. از سمت چپ وجیهه یک خانم چادری و متعصب که به همه امر و نهی می‌کرد. همین امر و نهی های او باعث شد شخصیت سیمین ( دومی از سمت چپ) به خاطر موهایش که از روسری بیرون زده بود و همیشه وجیهه به او تذکر می‌داد موهایش را از ته بتراشد. در انتهای فیلم حتی این دختر چفیه را از روی سرش بر میدارد و به پای یکی از رزمنده‌ها می‌بندد تا خون روزی‌اش کم شود. رزمنده ای که در تمام فیلم ترسو و بزدل نشانش دادند.

(این‌جای فیلم واقعا اصلا نتونستم درک کنم که چرا باید حجاب از سرش برداره به خاطره خون ریزی… قطعا رزمنده‌ها برای حفط ناموس رفتند جنگیدند. اما پسره فقط یه رف داشت به سر کچل دختره نگاه می‌کرد بعد کلاهش رو داد سر کنه اما مگه اون کله کچل از جلو صورت من کنار رفت. حتی دخترم می‌گفت مامان این مگه دختر نبود چرا روسری دراورد. منم گفتم پسره🤐)

وجیهه در تمام فیلم جادر به سر دارد و امر و نهی می‌کند اما در خلوت خود سیگار می‌کشد و موزیک گوش می‌دهد.😐

از سمت راست دختری که از ابتدای فیلم لحن و دیالوگ‌هایش بو دار بود. به برادرش که شهید شده بود لفظ شهید نداد و اورا کشته شده خطاب کرد و تا اخر فیلم شخصیت درست و حسابی نداشت.

فرشته دکتری که در یک خانه‌ی بزرگ زندگی می‌کرد که مشروبات الکلی گویا مصرف می‌کردند و به خاطر نامزدش با این دسته همراه می‌شود.

این فیلم به جای اینکه قدرت و اقتدار جنگ و دفاع مقدس را نشان بدهد بالعکس ناامیدی، ترس و هرچه بدی بود را از جنگ نشان مخاطب می‌داد.

دیالوگ‌ها همه بودار و به نظرم اصلا ارزش دیدن نداشت.

حیف پول بیت المال که برای این فیلم خرج شد و کارگردانی که لیاقت نداشت.

اخر فیلم سیمین می‌گفت که حیف این پسر که مرد و حیف مادرش…
این رو خطاب به کسی می‌گفت که از جونش مایه گذاشت تا ان ها زنده بمانند.
واقعا بعد دیدن این فیلم اعصاب خوردی فقط داشت…

اصلا نبینید…

#به_قلم_خودم