بهار کی میدسد از راه؟
25 اسفند 1401
بهار من کی می‌رسد از راه؟
اوج بغض زمستان، اسفندی ست که گویی به تنهایی تمام 365 روز سال را، شانه به شانه با خود به این طرف و آن طرف برده است و چشم انتظار است…
صدای جیلینگ جیلینگ آویز پایش، یک دقیقه از سرم بیرون نمی‌رود، آویزهایی از جنسِ ردپاهای به جامانده که اسفند به اسفند داغ نبودنشان به دل صاحبانش چنگ می‌زند.
صدای به پِت‌پت افتادن اسفند را می‌شنوی؟ رمقی ندارد، دست و دلش به هیچ چیز نمی‌رود، نشسته روی صندلی رو به ایوان و با چشمان خیره به آمدن بهارش چشم دوخته است…
بهار من کی می‌رسی از راه؟؟
پ‌ن: این عکس رو حدود 9 سال پیش هنگام نزدیک شدن به غروب آفتاب با گوشی خیلی سادم توی ماشین و در حین حرکت گرفته بودم، زیبایی‌اش رو به کیفیت بدش ببخشید.
97/12/26
به قلم:سیده مهتا میراحمدی
